Η ανάπτυξη της βιομηχανίας-βιοτεχνίας στη Χαλκίδα

Η περιοχή της Χαλκίδας κατοικείται εδώ και 5.000 χρόνια. Η οικονομία της βασιζόταν στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το 1833 η Εύβοια ελευθερώνεται από τους Τούρκους και προσαρτάται στο ελληνικό κράτος. Η Ελλάδα ανασυγκροτείται και η Χαλκίδα μετασχηματίζεται σε πρωτεύουσα της Εύβοιας. Μετά το 1870 επιταχύνεται η ανάπτυξη των πόλεων και στον τομέα της βιομηχανίας. Η γεωγραφική θέση της Χαλκίδας ευνοούσε τις χερσαίες και θαλάσσιες συγκοινωνίες για τη μεταφορά πρώτων υλών και των παραγόμενων προϊόντων προς όλες τις κατευθύνσεις. Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας ήταν οι αγροτικές πρώτες ύλες που παράγονταν στην ευρύτερη περιοχή της Εύβιοας, όπως ρητίνη από τα πεύκα, μούστος από το Ληλάντιο Πεδίο και τα Αμπέλια, λάδι και σιτηρά.

Η Χαλκίδα είναι διάσπαρτη με παλιά εγκαταλειμμένα βιομηχανικά κτήρια, σύμβολα που μαρτυρούν την οικονομική άνθηση της πόλης. Δύο από αυτά, αναστηλώνονται για να γίνουν τα νέα μουσεία της πόλης μας, όπως το κτήριο Αρέθουσα και ο ΑΣΑΧ (πρώην Αλευρόμυλος Δήμητρα), άλλα έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου, όπως το κτήριο Γεωργιάδη, τα βυρσοδεψεία Αναστασίου και Χαρίτου και κάποια αποτελούν παρελθόν, αφού κατεδαφίστηκαν για να χτιστούν στη θέση τους σύγχρονα κτήρια, όπως η ΑΒΕΝΑ στο παραλιακό μέτωπο και το εργοστάσιο των Κιαπέκου, Καράκωστα, Λινάρδου στον νέο σταθμό των λεωφορείων.

Πηγή: Ελληνική Εταιρεία σπουδών "Εγγύς Ανατολή"