Βυρσοδεψεία ή "Ταμπάκικα"

Τα Βυρσοδεψεία ή αλλιώς Ταμπάκικα της Χαλκίδας βρίσκονταν όλα στην παραθαλάσσια περιοχή του Αγίου Στεφάνου γύρω από την πηγή της Αρέθουσας, γιατί τα άφθονα νερά της χρησιμοποιούνταν στη κατεργασία των δερμάτων.Τα δέκα περίπου βυρσοδεψεία της πόλης μας, με παλαιότερο εκείνο του Γεωργίου Δ. Αναστασίου, λειτούργησαν στη Χαλκίδα από το 1855 ως τη δεκαετία του '60 και κατεργάζονταν δέρματα από πρόβατα, γίδια, μοσχάρια και βόδια, με τα οποία φτιάχνονταν αρβύλες,παντόφλες,σαμάρια, σέλες.

 

 

Η σύνθετη λέξη «βυρσοδέψης» προέρχεται από τις λέξεις "βύρσα + δέψης".  "Βύρσα" είναι το δέρμα του ζώου και "δέψης",που παράγεται από το ρήμα "δέφω",σημαίνει τρίβω, κατεργάζομαι. Επομένως βυρσοδέψης είναι αυτός που κατεργάζεται το δέρμα. Η τέχνη για να μετατραπεί το ακατέργαστο δέρμα σε κατεργασμένο, έτοιμο για χρήση, λέγεται «βυρσοδεψία». Το εργοστάσιο της επεξεργασίας αυτής είναι το «βυρσοδεψείο».

 

Οι λέξεις "ταμπάκικο" και "ταμπάκης" προέρχονται από την τούρκικη λέξη tabak που σημαίνει βυρσοδέψης.

 

 

Μόλις έφταναν τα δέρματα στα βυρσοδεψεία έμπαιναν στο νερό 4-5 μέρες για να μαλακώσουν.Μετά γινόταν η "αποτρίχωση", δηλ. αφαιρούσαν από τα δέρματα το μαλλί των προβάτων και τις τρίχες από τα γίδια και τα βοοειδή.