Το εργοστάσιο «ΑΡΕΘΟΥΣΑ» κτίστηκε στα τέλη του 19ου αι. (1882) και ανήκε στους αδελφούς Ζάχου, μια σημαντική και εύπορη οικογένεια από την Κάρυστο, για να λειτουργήσει ως οινοποιείο.

Ωστόσο η «ΑΡΕΘΟΥΣΑ» δε λειτούργησε πολλά χρόνια, αφού ήταν η περίοδος που οι αμπελώνες της περιοχής είχαν προσβληθεί από αρρώστιες. Αποτέλεσμα ήταν να κλείσει το εργοστάσιο, αφού δεν υπήρχε πρώτη ύλη .

Το 1924, το εργοστάσιο στέγασε στους χώρους της πρόσφυγες από το Προκόπι της Μ.Ασίας, οι οποίοι  με μπατανίες και πρόχειρα ρούχα που κρεμούσαν γύρω γύρω, έφτιαχναν μικρά διαμερίσματα για να κοιμάται η κάθε οικογένεια χωριστά.

Κατά τη διάρκεια της κατοχής, οι Ιταλοί μετέτρεψαν το εργοστάσιο σε στάβλο για τα άλογα του στρατού τους.

 Το 1947 αγοράστηκε απ’ την «Οινοπνευματοποιεία Πειραιώς» και ξαναλειτούργησε, διαθέτοντας στην αγορά ποτά και κρασιά.

Το εργοστάσιο έκλεισε οριστικά το 1980.

Το κτήριο αποτελείται από μεγάλη τριώροφη αίθουσα, δεξιά κι αριστερά της οποίας βρίσκονται άλλες δύο διώροφες.

Ακολουθεί ένας μακρύς θάλαμος, στον οποίο, αρχικά, υπήρχαν τεράστια ξύλινα βαρέλια, τα βαγένια, τα οποία χρησιμοποιούσαν για να αποθηκεύουν το κρασί. Αργότερα, τα βαρέλια αντικαταστάθηκαν  με έξι τσιμεντένιες δεξαμενές των πενήντα τόνων (αριθμημένες με τη σειρά) σε κάθε πλευρά του θαλάμου.  Στο επάνω μέρος είχαν καπάκι από μαντέμι, ενώ στο κάτω βάνες, τις οποίες άνοιγαν όταν άδειαζαν το περιεχόμενο. Συχνά τις ξέπλεναν με νερό για να τις καθαρίσουν, γι' αυτό στη βάση τους είχε προβλεφθεί ειδικό αυλάκι  για τα απόβλητα. Στο αριστερό μέρος του θαλάμου υπήρχε μία ξύλινη σκάλα, από την οποία ανέβαιναν οι εργάτες για να ανοίξουν τα καπάκια ή να ελέγξουν τα κρασιά. Η μονάδα μέτρησης του κρασιού ήταν η "μπότσα". Μία μπότσα αντιστοιχούσε σε δύο οκάδες.(1 οκά=1280 γρ.)

Στην κεντρική αίθουσα βρισκόταν το καζάνι που γινόταν η απόσταξη, όπως μαρτυρούσε η επιγραφή στον τοίχο ΜΥΛΟΣ ΣΤΑΦΙΔΟΣ. Για να γίνει το οινόπνευμα χρησιμοποιούσαν τα στέμφυλα, δηλ. τα υπολείμματα σταφυλιών μετά το πάτημα.

Η δεξιά διώροφη αίθουσα χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη παλαίωσης κρασιού.

  Το κτήριο έχει εμβαδό 1.380 τ.μ., ενώ το οικόπεδο στο οποίο βρίσκεται είναι 7.5 στρέμματα. Είναι κατασκευασμένο από τούβλα πορσελάνης. Ενδιάμεσα υπάρχουν σιδερένια στηρίγματα σε σχήμα σίγμα τελικό (ς), ώστε να ενισχύσουν το χτίσιμο του. Στην πίσω αυλή βρίσκεται μία τεράστια καμινάδα. Έχει μία πανέμορφη κεραμιδένια στέγη με πήλινα κιούπια, ενώ μπροστά στα παράθυρα βλέπουμε κρεμασμένες σιδερένιες λάμπες. Στην κεντρική τριώροφη σάλα ξεχωρίζουν ακόμα τα κεφαλαία γράμματα της επιγραφής: ΠΟΤΟΠΟΙΕΙΟ - ΑΡΕΘΟΥΣΑ - ΠΑΓΟΠΟΙΕΙΟ.Υπάρχει και εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα που αναφέρει τα ονόματα των ιδιοκτητών ΑΔΕΛΦΟΙ ΖΑΧΟΥ - Δ. ΔΑΒΟΥΡΖΙΚΑ.

Σήμερα ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού και αναστηλώνεται για να λειτουργήσει ως Διαχρονικό Μουσείο ( μόνιμη έκθεση αρχαιοτήτων και περιοδικές εκθέσεις).

(Πηγή: Από το βιβλίο "Γειτονιές της Χαλκίδας", Κ. Λυμπέρη,)