Ο ΑΣΑΧ ιδρύθηκε το 1935 και είχε μέλη του αμπελουργούς του Ληλάντιου Πεδίου, τότε που το Ληλάντιο Πεδίο ήταν ένας παράδεισος γεμάτος με αμπέλια. Γράφτηκαν υποχρεωτικά ως μέλη, όσοι αμπελουργοί είχαν περισσότερα από 3 στρέμματα αμπέλια. Το 1953 ήταν μέλη του ΑΣΑΧ 1.013 αμπελουργοί με 13.000 στρέμματα αμπέλια.

Από το 1936 οι εγκαταστάσεις του, οι οποίες περιλάμβαναν το μηχανοστάσιο, μεγάλες δεξαμενές, το χημείο και τα γραφεία, στεγάστηκαν  στο κτήριο δίπλα στη σχολή Πεζικού,όπου μέχρι το 1930 λειτουργούσε ο Αλευρόμυλος Δήμητρα. Σε κάθε οινοποιητική περίοδο το εργοστάσιο επεξεργαζόταν μέχρι 12 εκατομμύρια κιλά σταφύλια και απασχολούσε, εκτός από το μόνιμο προσωπικό,επιπλέον 50 περίπου εργάτες. Το 1950, λόγω αδυναμίας του κτηρίου να στεγάσει τη νέα τεχνολογία, κατεδαφίστηκε μερικώς και στη θέση του χτίστηκε το νέο κτήριο του ΑΣΑΧ. Με χρήματα (180.000 δολάρια) που δόθηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο (σχέδιο Μάρσαλ), εξοπλίστηκε με νέα μηχανήματα από την Ευρώπη. Η παραγωγή του έφτανε σε 24.000 κιλά την ώρα, δηλαδή 576.000 κιλά το 24ωρο!

Σήμερα τμήμα του κτηρίου ΑΣΑΧ αναπαλαιώνεται για να γίνει το Μουσείο του Δ. Μυταρά.

(Πηγή:Από το βιβλίο"Μνήμες από παλιά επαγγέλματα και επιχειρήσεις της Χαλκίδας", Κ. Τζαβάρας)